Commissie Stiekem
Ha Buuf,
Een tijdje geleden kwam van een raadslid bij mij de vraag weer voorbij ‘wanneer is de Commissie Stiekem’? Ik schrik er niet meer van, maar ik betreur het wel. Het gaat hier vaak over het Presidium, en soms over de agendacommissie. Het bestaan van beide gremia of één ervan, varieert per gemeente.
Weet je buuf, er kan meer lading in zo’n vraag zitten. Ik noem er een paar. Hoe zit het met de terugkoppeling van de leden naar hun achterban? Wordt er een verslag/besluitenlijst van gemaakt? Zo ja, is deze openbaar?
Maar belangrijker is de vraag, waar gaat het gremium precies over en waarover niet? Is dat bij iedereen bekend? Is het een zakelijk en procesmatig overleg of wordt er politiek bedreven? Bij het laatste riekt het naar achterkamertjespolitiek en dan is de vraag die ik gesteld krijg nog niet zo gek!
Maar wat doe ik als griffier met zo’n vraag? Leg ik hem terug in de lijn van de fractie? Ik ben als griffier immers geen eigenaar van dat gremium, toch? Maar ik verzeker je, een kribbige reactie ‘jij was er als griffier toch ook bij!’, is mijn deel. Wat doe jij dan, buuf?
Transparantie, communicatie en openheid: houd deze begrippen als lijfregel in stand. Dan komt er als het goed is bij geen raadslid meer het begrip ‘commissie stiekem’ om de hoek kijken.
Grtz Anka
Ha Anka,
Een commissie Stiekem heb ik nooit gehad – en ook niet aangemoedigd. Ik heb me op het grensvlak van geheim of openbaar als griffier wel vaak een soort scheidsrechter gevoeld. Het college zocht soms naar mogelijkheden om dingen wel te delen met de raad, maar niet met de straat. Vaak stond ik dan met het afsprakenkader ‘Geheimhouding’ te zwaaien als grensvlag. Met onze jurist hadden wij regels opgesteld op basis van de Gemeentewet & de WOB. Eigenlijk was er niets strengs aan, zaken zijn of openbaar of geheim volgens de wet. Als ze geheim zijn leg je daar netjes geheimhouding op en weet iedereen waar ze aan toe zijn. Anders is het informatie die iedereen mag gebruiken.
Mijn drang om grijs gebied uit te bannen drong de vertrouwelijke mededelingen, besloten bijpraatsessie en slecht geformuleerde besluiten rondom geheimhouding een tijd van de agenda van de raad & het presidium. Mijn benadering werd niet door iedereen gewaardeerd. Er werd jurisprudentie over het vertrouwelijk behandelen van informatie bijgehaald. Hierdoor ontstond er toch een tussengebied en kregen vertrouwelijke stukken ook een soort status.
Als het gaat om bijeenkomsten van de raad, heb ik het nooit mijn taak gevonden om bij alle bijeenkomsten te zijn. Momenten waarop ze door het college werden ‘geïnformeerd’ liet ik vaak gaan. Het lijkt winst om alle informatie te hebben, maar soms worden daarmee ook je handen gebonden. Vertrouwelijke informatie kun je namelijk niet openbaar gebruiken. Dit is vooral lastig voor oppositie partijen. Je wordt geacht je mond te houden, terwijl je er soms graag iets mee wil. Mijn advies is dus: Pas dus op voor de fuik van vertrouwelijke informatie & hou het lekker zwart/wit!
Groeten,
Petra
Paulides & Visser
Columns van Paulides & Visser
