Vertrouwen komt te voet
Ha Anka,
Wat mij de laatste tijd vaak opvalt in gesprekken met collega’s is dat het woord vertrouwen vaak valt. Het is een belangrijke randvoorwaarde voor het werk van een griffier. Er is vertrouwen nodig in de griffie om de raad goed te kunnen ondersteunen. De griffier heeft het vertrouwen van de raad en raadsleden om in zijn/haar rol van adviseur tot bloei te komen. Bij problemen op dit vlak wordt de griffier vaak gedegradeerd tot de basistaak van het secretariaat & postbusbeheer. Omdat vertrouwen niet op bestelling beschikbaar is, is de vraag relevant ‘hoe investeer je in vertrouwen tussen grieffier en raadsleden’.
Ik dacht terug mijn begintijd, toen ik naast mijn baan als griffier ook Statenlid was. Er was een fractie die moeite had met mijn komst in Woudrichem. Tijdens een gesprek kwam het probleem op tafel. Ze vonden dat er teveel CDA-ers in Woudrichem benoemd waren. De burgemeester, secretaris, griffier, een wethouder en 5 raadsleden – allemaal met eenzelfde politieke achtergrond. Het was nooit mijn intentie geweest om zaken voor de raad via politieke lijnen te regelen, maar hoe zorg je dat raadsleden die intentie ook geloven? Ik heb toen een paar basisafspraken gemaakt: ik sta voor de belangen van de gehele gemeenteraad, wat je tegen mij vertelt blijft bij mij en je politieke kleur maakt mij niet uit – ik help iedereen graag vooruit. Deze afspraken hebben mij geholpen. Door consequent hierlangs te handelen kon het vertrouwen groeien.
Bij mijn afscheid zei een raadslid ‘Ik vond het fijn om af en toe te horen dat je dingen wel wist, maar niet deelde. Dat maakte dat ik vertrouwen had dat je met mijn informatie ook zorgvuldig om zou gaan’. Ik was blij met dit compliment. Op dit punt had ik het in ieder geval goed aangepakt. Anka, ik ben benieuwd naar jouw ervaring in al die gemeenten waar je voor gewerkt hebt. Hebben ze jou altijd op je blauwe ogen vertrouwd?
Groeten,
Petra
Dag Petra, dag buuf,
Je raakt een interessant thema aan!
Het is in ons vak vaak balanceren, bordjes omhoog houden en de ogen open houden in een draaicirkel van 360 graden. En ja, ook je rug in de gaten (laten) houden! Ogen in je rug hebben, zou ons dan ook regelmatig goed uitkomen…
Anders dan bij jou is mijn voorkeur c.q. politieke kleur niet bekend. Raadsleden kunnen dat in mijn situatie als griffier niet ´gebruiken´, bij goede tijden of minder goede tijden. In alle gemeenten waar ik als griffier heb gewerkt, zeg ik tegen de raadsleden altijd ´jullie zijn mij allemaal even lief, en ik zeg tegen iedereen hetzelfde´.
Gaat het daarmee dan altijd goed? Als het aan mij ligt, wel. Je bent als griffier adviseur en ondersteuner van de gehele raad. Maar hoe kijken raadsleden nou naar jou? Ben ik alleen goed als mijn advies bij het opstellen van die ene motie resulteert in een door de meerderheid overname ervan? Of zou bij een teleurstelling je eventuele politieke achtergrond ineens tegen je kunnen werken?
Je weet het, Petra, dé raad bestaat niet. Er is geen sprake van collegiaal bestuur zoals het college. Net als jij investeer ik in vertrouwen opbouwen en mijn werk goed doen, maar je bent als griffier soms zo goed als je laatste succes. En dan is het net als het spreekwoord ´vertrouwen komt te voet, en gaat te paard´.
We hebben een prachtig vak, maar soms…vergelijk ik het met het oudste beroep van de mensheid. Dan zit je als griffier in een grijs gebied tussen vogelvrij en aangeschoten wild en kijkt niemand naar je om.
Als ik uit de raad terughoor dat ik een kundig griffier ben, benaderbaar en dienstbaar voor alle raadsleden en zelfs als ´ónze griffier´ word bestempeld, dan ben ik oprecht blij met mijn ´kleurloosheid´. Wat de kleur van mijn ogen dan ook mogen zijn……
grtz Anka
Paulides & Visser
Columns van Paulides & Visser
