Een leeg gemeentehuis
Ha Anka, hoi buuf,
Mag ik nog buuf zeggen, nu onze beide gemeenten niet meer bestaan? Het voelt nog wel wat onwennig. Na al die jaren als griffier in Woudrichem is het nu klaar, het gemeentehuis is leeg. In de laatste weken heb ik mijn best gedaan om alles netjes af te sluiten. De stukken zijn gearchiveerd en alle rekeningen zijn betaald. De laatste week was met recht de week van het afscheid. We namen op maandag afscheid van de colleges, op dinsdag van de gemeenteraden, op woensdag van de inwoners en op donderdag afscheid van het gemeentehuis en van alle collega’s.
Die donderdag ging om 12 uur de stekker uit ons netwerk. De heren van de techniek hadden een missie, namelijk het zo snel mogelijk inpakken van alle computers. Ik zag collega’s paniekerig uit hun ogen kijken, nee.. niet nu al! Ik had me er inmiddels bij neergelegd dat digitaal opruimen niet meer voor de kerst zou lukken. Gelukkig bleef onze digitale werkomgeving nog een weekje langer open ;-). Daarna kwam het grote opruimen van spullen. Zaken die naar Almkerk verhuisd moesten worden werden bestickerd. Al het andere werd weggegooid. In de gang stonden de papiercontainers klaar om al ons recente, maar ook ons vergeten en verzameld werk op te slokken. Het werd een grote chaos van spullen, papieren en mensen. Om 4 uur startte gelukkig de afscheidsborrel, daar waren we echt aan toe! Samen hebben we geproost op de mooie jaren achter en voor ons.
Ik weet nog goed dat je voor het eerst bij ons griffiersoverleg was in 2017. Je had ons toen al gewaarschuwd: ‘Het laatste jaar is het heel hard werken – je bent aan het bouwen, maar tegelijk blijft de winkel open en opruimen kost ook tijd’. Je heb gelijk gekregen. Ik heb het met veel liefde gedaan, maar ben nu wel even klaar met opruimen. Hoe gaat het met jou? Ben je al een beetje bijgekomen van de herindeling?
Groeten,
Petra
Ha Buuf!
Daar staan we dan. Voor de derde keer achter elkaar sluit ik de deuren van het gemeentehuis vanwege een herindeling. Wennen doet dat nooit en leuk kan ik het ook niet noemen. Ja, laten we elkaar maar buuf blijven noemen! Jij als griffier van Woudrichem en ik van Werkendam hebben we de schouders eronder gezet om de opmaat naar de nieuwe gemeente Altena zoveel mogelijk te stroomlijnen.
Wat hebben we gezien? Heel veel. Veel emoties, zeker het laatste jaar. Het was een mix van nieuwe collega’s met ‘oude’ collega’s die wel of niet waren geplaatst. Mensen vertrokken en tijdelijken die de gaten moesten vullen. Pittig hoor! Diezelfde ICT mensen trokken ook bij ons diezelfde tijd letterlijk de stekker uit de computers. “We moeten nog wel in de lucht blijven!” riepen er mensen in
paniek. Bij ons was het iets sneller gedaan met die digitale werkomgeving als vangnet, dan bij jou Petra. Aiai….
Ja hoor, ik ben weer een beetje bijgekomen. Maar het was de laatste maanden erg rommelig. Bij tijd en wijle brak je je nek over de stapels papier die richting de papiercontainers moesten. Maar ook de inhoud van de kasten moest door ieders handen. Enig idee hoeveel tassen, pennen, kleefmagneten, vlaggetjes, mappen, t-shirts en nog veel meer met gemeentelijk logo je tegenkomt? Ik kon bij de laatste vergadering van ‘mijn’ raad veel van die spullen kwijt. Afscheidscadeaus moeten immers meegenomen, en die pasten keurig in zo’n gemeentelijk tasje. Ook het bedrijfsservies stond in cellofaan klaar. Wie wil nou niet met enige weemoed thuis koffiedrinken uit die gemeentelijke mok 😉
De politiek had veel vertrouwen in die samenwerking en samenvoeging, maar ik heb me wel afgevraagd of men echt een realistisch beeld had van wat er achter de schermen gebeurde….
Grtz Anka
Paulides & Visser
Columns van Paulides & Visser
